Taart

Appel-, rijst-, citroen-, en chocoladetaart, ik heb het allemaal gegeten en ook allemaal in de tijdsspanne van 24 uur. Tel daarbij nog op: één glas prosecco en één (nou ja, een half) glas Chateau Margaux à 9, 50 (dit i.p.v. vermelding van het jaartal dat ik ben vergeten maar de prijs zal toch ook wel wat zeggen over de kwaliteit. hoop ik.) en het aantal calorieën dat ik aldus naar binnen heb gewerkt loopt in de duizenden. Dit overigens geheel in tegenstelling tot mijn banksaldo.
Gisteren namelijk vierenveertig geworden. En. Eerlijk zeggen? Dure oogcrème gekocht (vandaar saldo). Nee, sinds een jaar of 4 komt dat nieuwe jaar er niet meer helemáál bij zonder slag of stoot. Zo verruimt zich jaarlijks rond deze tijd op miraculeuze wijze mijn beautybudget. Ja, ik ben een believer en het voelt goed, om moeite aan jezelf te besteden.
Aan de andere kant: daar blijft het ook bij. Niet wakker gelegen, geen zorgen gemaakt noch last gehad van nostalgisch terugkijken. En waarom ook? Zolang er vrouwen zijn van vijftig zoals Madonna is er hoop. We hoeven niet en masse in haar te veranderen en aan de kabbala en de bokstraining. Maar met denken dat er toch geen redden meer aan is en alles dan maar laten hangen, houd je jezelf ook voor de gek. Mijn tip: hang thuis haar foto boven je bed. En denk dan aan de volgende regel van de grote poëet M. Jagger: Time is on our side. Yes it is.