The Wire

Ja hoor, ik heb gehuild bij de allerlaatste aflevering van The Wire, de serie waar ik de afgelopen maanden danig aan verslaafd was. Het einde was ontroerend en het afscheid van al die mensen, personages moet je zeggen maar dat klinkt me teveel naar bordkarton bij een serie die zoveel echtheid ademt, viel me zwaar na vijf seizoenen van twaalf uur. Ze worden zowat familie van je. Maar hier geldt ook dat wie met pek omgaat, met pek wordt besmet; je brengt niet ongestraft zoveel tijd door met zwarte gangsters en dealers en alles stijfvloekende agenten zonder je met ze te identificeren. Zo kon het gebeuren dat ik dingen ging roepen als Yo, motherfúcker, waar iedereen best raar van opkeek. Hell, ik voelde me soms een halve nigga, zij het dan een hele witte, en als ik na weer een lange sessie Wiren buiten kwam keek ik kwaaiig om me heen. Met die dog eat dog attitude ging ik dan naar Albert Heijn om de hoek.  

Maar wat bén ik ook van ze gaan houden. Vooral van de kids in de serie, jochies die allemaal beginnen als lieve kleuters met kraalogen en die je seizoen na seizoen meemaakt en ziet opgroeien.Tot hun ouders een paar jaar later ijskoud hun kleren en schoolboeken verkopen voor drugs, en ze nog veel meer flikken, tot alles wat deugt aan ze al voor hun twaalfde is weggespijpeld. En ze net als hun vaders het enige pad opgaan waarvan ze niet zijn afgesneden: dat van de dealers. 

Gehaat heb ik de politici en andere hoge omes, die liever achterover leunen en hun eigen zakken spekken dan dat ze hun nek uitsteken en proberen iets te veranderen. Ja, er valt een hoop te leren van deze serie: hoe de moed van enkelingen het verschil kan maken bijvoorbeeld. Petje af, voor zo'n levensecht, liefdevol portret van gewone mensen in bijzonder slechte omstandigheden. 

En nu? Wachten, tot de dvd uitkomt van Generation Kill, het nieuwe project van de makers van The Wire, Ed Burns en David Simon, dat het verhaal vertelt van de Amerikaanse invasie in Irak, van binnenuit, gezien door de ogen van een stel mariniers. Volgens critici, die unaniem de loftrompet staken, ademt het dezelfde sfeer van integriteit en echtheid, en zijn cast en script uitmuntend.  

Wachten dus, en ontgangsteren. M'n innerlijke neger opbergen en terugkeren naar onze eigen, allerminst op scherp staande verhoudingen. McNulty, Omar, Bubbles en de anderen zouden zich geen raad weten met zoveel ontspanning, wij weten niet beter. Tsja. 

Macaroni

Over vijf jaar moeten er 1 miljoen hybride auto's rijden in de VS, over ruim 15 jaar moet 25 procent van de electriciteit komen van schone bronnen en in 2050 moet er 80 procent minder uitstoot zijn van broeikasgassen. Misschien wat voorzichtig, die ene miljoen op een geschat aantal van 250 miljoen geregistreerde personenauto's, maar je moet ergens beginnen.

Onder 'Agenda' kun je op de site van het Witte Huis lezen wat nr. 44 (dat, en dat alleen, stond er naar het schijnt op het briefje dat Bush op zijn bureau achterliet voor zijn opvolger) allemaal wil bereiken op gebied van energie & milieu, en verder alles van Irak tot immigratie en van armoede tot vrouwen. Ook Katrina is een agendapunt; samen met een wat rare verzameling, van o.a. 'sporters', kunst en kinderrechten, staat het onder 'additional issues'. En mocht het in zijn inaugurele speech nog enigszins versluierd klinken, hier is het echt heel duidelijk wat nr.44 vindt van 43. Obama, staat er letterlijk, 'will keep the broken promises made by President Bush to help rebuild New Orleans'.

Het klinkt als muziek in de oren. Een paar maanden geleden stonden we nog op de rand van een oorlog met Iran, weet u nog? Kome wat komt (plechtig, ja haast Bijbels taalgebruik laat zich i.v.m. Obama steeds minder goed onderdrukken), het is een opluchting dat de baas van de wereld nu eens geen indianenkreten uitslaat. 

PS: bekijk op whitehouse.gov vooral ook de fotoserie van Whitehouse-pets. Eisenhower had een Weimaraner die Heidi heette, Kennedy een pony genaamd Macaroni en de kat van Clinton heette Socks. Benieuwd naar die nieuwe hondjes...Ebony en Ivory?  

Obamania

Zag net Tom Hanks de menigte toespreken bij het Lincoln Memorial in Washington. Déjà vuutje, want in Forrest Gump stond 'ie daar ook, alleen waren het toen de jaren zestig. Vervreemdend, dat was het. Was er bij Bush vier jaar geleden eigenlijk ook sprake van een inauguratieweek? Er was wel een concert, de avond tevoren, maar Bush kon natuurlijk niet zoveel coole gasten krijgen als Obama. Nee, dit slaat alles. Live vanuit Washington (de NPS zond het uit, met nogal duf commentaar van Willem Lust) zijn we getuige van het volmaakte huwelijk tussen showbizz en politiek. Monumentaal entertainment, met enorme koren die opduiken vanachter met Romeinse zuilen versierde decors, filmsterren die speechen als politici en politici die filmtaal uitslaan, vol oneliners. En de toon? Hip en plechtig tegelijk. Cool, maar ook klassiek. En correct- al kan dat ook komen door de kou, waardoor de poppoezen koltruien droegen. Geen tepel gezien. Past ook niet bij Obama, zo'n tepel. (Zou ze er trouwens daarom niet bij zijn, Janet?Zou me niks verbazen. 'Geen weirdo's', je hoort het Obama zeggen. Dus ook geen Michael.)

Nee, dit is de toon van een president die een nieuwe standaard wil neerzetten. En hij kan 'm niet vet genoeg aanzetten, want voorlopig is make believe alles wat 'ie heeft. 

Poll finds faith in Obama, mixt with patience, kopt de New York Times vandaag. De komende twee jaar maakt 'ie niks klaar, denken de Amerikanen, blijkbaar toch niet helemaal gespeend van enige nuchterheid. Maar vertrouwen hebben ze, meer dan in enig van de andere laatste vijf presidenten. Maar ja, dat waren me ook een stel: George, Bill, ouwe George, Ronnie en Jimmy. Je ziet het al aan die namen: klinkt meer als de broertjes Daltons dan wat anders. Nee, de nieuwe president heeft veel mee. 

Obamaschaamte

Test. Wie zei: 'Aan hen die de wereld willen verwoesten: wij zullen u verslaan.' Olmert? Bush? De voorzitter van Greenpeace? Nee, het was Barack Obama, in zijn overwinningspeech. 

Die speech hangt sinds 5 november bij mij op de wc, ogenschijnlijk een weinig eervolle plaats maar wel de uitgelezen plek om zoiets nog eens te herlezen. En nog eens, en nog eens. En toen gaandeweg de euforie wegzakte na de overwinningsroes (ook felicitatiesmsjes verstuurd?) klonken sommige frasen in die speech ineens wel erg, eh, hol. 

Toch een beetje last van Obamaschaamte. 

Nog vijf dagen, dan is het zover. Susan Sarandon komt, Spike Lee ook en Sting gaat optreden, en Stevie Wonder en Alicia Keyes en Barbra Streisand ook, naar het schijnt. En Beyoncé, en Mary J. Blige, en P.Diddy, en Itzhak Perlman, en Yo Yo Ma. Dit word groot, dit wordt huge, dit wordt beter van Live8! Een thema is er ook al: A New Birth of Freedom. Refereert aan Lincoln (zie huffingtonpost.com). Of ik die speech ook ga uitknippen en ophangen, weet ik niet. Misschien eerst een dagje later nog maar eens lezen. 

Griep

Yep, sinds woensdag. Zucht. Daarom nog een lijstje, wegens gebrek aan echte inspiratie (hatsjie):

Gezien: 2 hele seizoenen Frasier; altijd goed voor geschater, en seizoen 3 en 4 van The Wire, dat almaar beter wordt. Hier en daar een Klein huis op de prairietje, wegens leuk stuk daarover van K. de Bruin in de VPRO-Gids van deze week. Te zoet, te braaf, maar erg lief. 

Gesnoten: 1 heel pak papieren AH-zakdoekjes plus 1 wc rol.

Gedronken: 4 pakken Dubbeldrank.Weet niet waarom maar als ik ziek ben, wil ik Dubbeldrank.

Gelezen: Exit Ghost van Roth, voor de tweede keer. Man, man. Om, min of meer, met Godfried Bomans te spreken: al schreef ik maar één zo'n hoofdstuk. 

Gedaan: geen drol. 

Gedacht: .......

Goed voornemen

Economie is ook niet alles. Voor 2009: lijst van met beleid te gebruiken economische termen

1. winst. 

2. een win-win situatie. 

3. opleveren. 'wat levert het je nou eigenlijk op, zo'n relatie?'

4. investeren. 'jij investeert te weinig, in ons'. 

5. afrekenen. 'en wie wordt daar op afgerekend? ik, natuurlijk weer!'

6. meerekenen. 'oeps, die had ik niet meegerekend, die vijftien zeewierpakkingen.'

7. budget. 'zoveel?? dat is boven mijn budget. en waar is het eigenlijk voor?'

8. de balans opmaken. 'als ik de balans opmaak, blijft er niet veel over.'

9. aandeel. 'laten we het nou eens hebben over jouw aandeel, hierin'. 

10. markt. 'ja doei. ik ga eens kijken of ik nog goed in de markt lig.' 

11. je rijk rekenen. 'hm. ik zou me nog maar niet rijk rekenen, als ik jou was' (met dank aan Theodoro) 

 

Noro-virus

M'n hoofd 180 graden rondgedraaid heb ik niet, maar verder deed ik vorige week een tamelijk goede imitatie van Linda Blair in The Exorcist. Met name de braakscène. 'Het noro-virus gaat gepaard met projectielbraken', zegt wikipedia, en dat is een verdomd adequate term. Wist niet dat dat kón, zo ver. Laten we het erop houden dat muren, deur en vloer van de wc na verwoed boenwerk mijnerzijds, schoner zijn dan ze ooit waren. En dat is dan toch winst- oh nee, dat is een vies woord nu hè, winst. Kan niet meer in 2009, economische termen in het dagelijks taalgebruik. Gelukkig nieuwjaar nog, trouwens. 

Maar goed. Terug naar de wc. Sterk biologisch wapen in potentie, zo'n virus. Want laat me u één ding vertellen over het noro-virus: ten strijde trekken, maakt niet uit waartegen, al is het het eelt onder je voeten, zit er echt even niet in. Hele regimenten zou je zo kunnen lamleggen (en dat gebeurt ook, zij het dat het hier regimenten bejaarden en ziekenhuispatiënten betreft, want het noro-virus houdt van mensen en gezelligheid). Heel wat goedkoper ook dan een Kassam of een Grad raket, en veel minder bloederig. Nee, als ik de Palestijnen en de Israëliërs was, dan wist ik het wel. Eenmaal aan de diarree zitten ze dan ineens in hetzelfde schuitje. En dat verbroedert hoor, diarree. Want er is weinig, wat je zo nederig maakt als een volgescheten onderbroek.