Obamania

Zag net Tom Hanks de menigte toespreken bij het Lincoln Memorial in Washington. Déjà vuutje, want in Forrest Gump stond 'ie daar ook, alleen waren het toen de jaren zestig. Vervreemdend, dat was het. Was er bij Bush vier jaar geleden eigenlijk ook sprake van een inauguratieweek? Er was wel een concert, de avond tevoren, maar Bush kon natuurlijk niet zoveel coole gasten krijgen als Obama. Nee, dit slaat alles. Live vanuit Washington (de NPS zond het uit, met nogal duf commentaar van Willem Lust) zijn we getuige van het volmaakte huwelijk tussen showbizz en politiek. Monumentaal entertainment, met enorme koren die opduiken vanachter met Romeinse zuilen versierde decors, filmsterren die speechen als politici en politici die filmtaal uitslaan, vol oneliners. En de toon? Hip en plechtig tegelijk. Cool, maar ook klassiek. En correct- al kan dat ook komen door de kou, waardoor de poppoezen koltruien droegen. Geen tepel gezien. Past ook niet bij Obama, zo'n tepel. (Zou ze er trouwens daarom niet bij zijn, Janet?Zou me niks verbazen. 'Geen weirdo's', je hoort het Obama zeggen. Dus ook geen Michael.)

Nee, dit is de toon van een president die een nieuwe standaard wil neerzetten. En hij kan 'm niet vet genoeg aanzetten, want voorlopig is make believe alles wat 'ie heeft. 

Poll finds faith in Obama, mixt with patience, kopt de New York Times vandaag. De komende twee jaar maakt 'ie niks klaar, denken de Amerikanen, blijkbaar toch niet helemaal gespeend van enige nuchterheid. Maar vertrouwen hebben ze, meer dan in enig van de andere laatste vijf presidenten. Maar ja, dat waren me ook een stel: George, Bill, ouwe George, Ronnie en Jimmy. Je ziet het al aan die namen: klinkt meer als de broertjes Daltons dan wat anders. Nee, de nieuwe president heeft veel mee.