Australia

Baz Luhrmann's Australia is één lange ode aan Hollywood, en dan met name aan grootse, epische melodrama's zoals Gone with the Wind. Films over grote thema's, vol smachtende blikken, staren in eindeloze verten en aanzwellende muziek. Grenzend aan kitsch en er soms ook heerlijk in rondwentelend, als een varken in de modder, maar nooit zonder dat de oprechte filmliefde van de maker voelbaar is. Luhrmann houdt van film, en dan vooral van film als entertainment - wat iets totaal anders is dan bijvoorbeeld de Europese cinema, maar hij staat wat dat betreft in een lange, respectabele traditie. Australia biedt ouderwets, avondvullend topvermaak, dat je raakt en doet lachen, zij het om wat er gebeurt, zij het om wat die gekke Luhrmann nu weer voor trucs uit z'n hoge hoed tovert. Dat zijn film niet één nominatie kreeg bij de Golden Globes, die als graadmeter gelden voor de Oscars, moet een klap in zijn gezicht zijn. Nominaties voor regie, vrouwelijke hoofdrol (Nicole Kidman) en camera zouden zeker verdiend zijn. Maar geen nominatie voor de dertienjarige aboriginal Brandon Walters, die als het geadopteerde aboriginalzooontje van Kidman de show steelt ? Crikey! Dat is een blunder van formaat.