Wat ook maar eens afgelopen moet zijn, is die rare afkeer van harigheid. Lichaamshaar is het nieuwe taboe, kaal een nieuw geloof en afvalligen worden met afgrijzen bekeken.
Wat is dat toch van deze tijd? Aan de ene kant kan de vrouwelijkheid niet genoeg benadrukt worden - de hakken zijn die lang niet zó hoog geweest, vijftien centimeter is niks - aan de andere kant moeten we er allemaal uitzien alsof we nog in het pre-puberale stadium verkeren.
Ik zeg: vrouwen aller landen, laat groeien dat pruikje. Denk aan Courbet. Wat zou diens l 'Origine du Monde zijn zonder haar? De oorsprong van de wereld is een geheimzinnig iets. En niet een kale bedoening die met één blik in kaart gebracht is. Dat begreep Courbet in 1866 al. Nou wij nog.
2 opmerkingen:
Hear hear! couldn't agree more. Gelukkig is er nu ook zo'n duitse presentatrice die in een bestseller haar lans voor het haar breekt.
Helaas wordt harigheid heden ten dage met mannelijkheid geassocieerd.
Maar die secundaire haargroei is ook zeer functioneel. Ook voor de man. Afgezien nog van de beschermende rol, kun je het ook zien als een soort erotiserende richtingaanwijzer, een driehoek naar het zuiden waar het warm is, waar de zon nooit schijnt, waar je de mosterd haalt.
Daarnaast verblijven tussen het geboste graag de bedwelmende aroma's van de verboden vrucht, zwanger van de feromonen.
In Japan hebben ze dat goed begrepen, daar zijn zelfs 'murkins' te koop, pruiken voor vrouwen die tijdelijk of structureel te weinig schaamhaar hebben.
Prachtig woord trouwens schaamhaar. Schaamte en schuld is zo'n heerlijke aphrodisiac, vindt u niet?
Maar nu we toch zo lekker bezig zijn, moeten we direkt ook maar het okselhaar in ere herstellen. Niet bij Oostduitse kogelstootsters en discuswerpsters, thank you very much, keep on shaving!
Maar bij ballerina's! oei.
En het okselhaar van Nena heeft mij menig onrustige pubernacht bezorgd indertijd.
en...safe de platjes!
Die zijn een ernstig bedreigde diersoort geworden door al dat gescheer.
Een reactie posten