donderdag 2 april 2009

Vitamine B

De allerbeste muziek om bij te werken is en blijft voor mij de Brandenburgse Concerten van Bach. Daar kan niks tegenop. Hele boekdelen heb ik in de loop der jaren getikt bij de warme klanken van de strijkers, de violen, de cello's, de hobo en wat er verder nog allemaal in zit. Eindeloos op repeat drukken en net zo nijver doortikken als de muziek klinkt. Want echt alles in deze muziek werkt mee aan het scheppen van de ideale werksfeer. Dat het er zes zijn is om te beginnen al ontzettend handig, want samen duren ze lekker lang. Verder ligt het tempo tamelijk hoog, wat het iets heel bedrijvigs geeft. En het heeft ritme - al klinkt dat om een of andere reden wat oneerbiedig, bij Bach. Maar het is gewoon zo; de Brandenburgse Concerten swingen de pan uit. Het is aangename, opgewekte muziek en van een ongelooflijke helderheid, als frisgewassen lakens wapperend in de wind. Eventuele mist in het hoofd trekt er spontaan van op. Iedere noot lijkt te zeggen: omhoog, voort, op, door! 
Maakt niet uit hoe vaak je ze hoort, vervelen gaan ze niet. En dat heeft natuurlijk alles te maken met de genialiteit van Bach: zijn muziek klinkt helder en als het ware moeiteloos, maar in wezen zijn de Brandenburgse Concerten ongelooflijk rijk en complex. Arbeidsvitamine? Dacht het wel.

Geen opmerkingen: