Koffie?

'Jaaaa die blauwe zijn wel okee', zegt de jongen op rechts. We zitten in de trein van Groningen naar Amsterdam. Het is vrijdagmiddag en de coupé is gevuld met studenten op weg naar huis voor het weekend. 'Je krijgt er geloof ik twintig bij ofzo, weet niet precies. 't Is wel effe uitzoeken. Maar gast, weet je wat het is', zegt Op Rechts, gewichtig. In zijn enthousiasme deint zijn bruine krullenbol driftig op en neer. 'Dat melkding d'r bij is echt fantastisch.' 'O echt?', vraagt z'n kompaan, die zijn twee meter been en arm op miraculeuze wijze heeft weten op te vouwen op het groene treinbankje. 'Ja man. Een latte macchiato maak je echt zó.' 'Goh', zegt Twee Meter geïnteresseerd. 'Jaah...dat is wel te gek dan.'
Dus hier hebben jongens van twintig het over? Als dit de huishoudbeursexpress was, die elk voorjaar hordes te dikke vrouwen in laagjesjurken en auberginespoeling vervoert vanuit alle Almeres naar de RAI, had ik het geloofd. Maar dit zijn jongens. Je verwacht dat de testosteron ze door de aderen giert en ze niks anders doen dan met openhangende mond naar de meiden loeren. In plaats daarvan zitten ze als twee wijven een beetje te neuzelen over wat ooit gewoon een bakkie leut heette.
Koffie. Ergens in de afgelopen jaren is het belangrijk geworden.