Wasmolen

Negen uur koffiepauze, om een uur of elf weer en dan de grote pauze, zo tegen enen: ja, ik ken het ritme van de gevelmannen.Sinds mei leven wij samen in dit blok, ik op mijn balkonnetje, zij met hun enorme drilboren op hun steigers. Hun pauzes zijn ook die van mij. Eindelijk rust. Toen brak de bouwvak aan. Een oase van stilte en vogelgefluit. Na een tijdje kwam er een nieuw geluid bij: kinderkreetjes, afkomstig van de overkant. Op een dag gingen de tuindeuren open van het huis van de dikke overbuurman, en er verschenen een man en een vrouw. Een peuter schoot tussen hen door het gras op. De dikke overbuurman, zijn oude wasmachines, stapels stenen en de brommer waren allemaal verdwenen. Ze zijn verruild voor een wasmolen, een plastic zandbak en een omafiets.'s Avonds zie je niets. De nieuwe overburen hebben gordijnen.