Worst wezen

Deze maand 'koesteren we onze historie en vieren we het bijzondere uit de regio', aldus de editorial van het maartnummer van Living, een tijdschrift van dezelfde uitgever als Linda. Regio's? Je zou ze nog niet herkennen als ze je op je kop zouden vallen. Afgezien van een zachte g hier en daar merk je er eigenlijk nooit wat van dat wij regio's hebben. Dankzij de dominantie van grote winkelketens zien dorpen van Friesland tot Limburg er ook allemaal zo'n beetje hetzelfde uit: overal Blokker, overal de HEMA. Living negeert dat wijselijk en zet het blad vol met delftsblauw, modelletjes in boerenkielen en de Brabantse gebruiken bij de grote schoonmaak van weleer. Op het menu staan balkenbrij en bloedworst. 

Meer worst bij de HEMA: ´Hollandse´metworst, boerenworst en worstenbroodjes, in een opvallende verpakking gedecoreerd met een delftsblauwe Hollandse leeuw. Het bleek dezelfde leeuw te zijn die samen met z'n broer de Nederlandse wapenspreuk ( ja die hebben we, het is 'je maintiendrai') flankeert. Dat die vergeten symboliek, uit een tijd waarin Europa nog bezig was met natievorming en gold als een kruidvat dat inderdaad herhaaldelijk ontplofte met revolutie en oorlog tot gevolg, nu als wordtverpakking dient, is bizar. Is worst ons wezen?

De leeuwenworst, bloedworst en balkenbrij zijn oppervlakkige uitingen van een veranderende tijdgeest, waarin een programma als Ik hou van Holland goed kan scoren en de boekwinkels vol liggen met de 100 beste Nederlandse dit of dat, van gedichten tot schilderijen. 'Er waart een oud spook door Europa, het spook van het nationalisme', schreef de vorig jaar overleden columnist en socioloog J.J. van Doorn vier jaar geleden al. Het nationalisme is terug. De groeiende aanhang van nationalistische politieke partijen in Europa laat zien dat zich dat ook op een heel wat minder gezellig niveau afspeelt dan delftsblauw. 

Of ik worst lust? Nee, dank u.