Jongensding

The Boat that Rocked is, net als High Fidelity een paar jaar geleden, een film over een typisch jongensding: muziek draaien, er eindeloos slap over ouwehoeren, er lijstjes van aanleggen en ga zo maar door. High Fidelity gaat bijvoorbeeld over wat je als man moet draaien als 't uit is.
Voor dat type jongens, maar ik ken genoeg volwassen kerels die 't nog doen, is muziek een geloof, dat ze vrij fanatiek aanhangen. Probeer als vrouw maar eens een duit te doen in zo'n muziekgesprek: ze kijken je aan alsof je Mandarijn praat. Maar hoezo eigenlijk, is muziek een mannending? Alsof wij niks draaien, als 't uit is!
Wat heet. Zelf hanteerde ik een heel uit-plankje, handig ingedeeld naar de verschillende fases van het hele proces. Voor fase één, zeg maar de alarmfase, zijn er de hardcore huilliedjes, de echt grote emotionele tranentrekkers. Over hoeveel vriendjes ik wel niet heen ben gekomen dankzij Bonnie Raitts I can't make you love me -ik ben de tel allang kwijt.
Mijn vrienden trouwens ook. Op een gegeven moment ben ik daarom maar opgehouden het hele proces van aan- en uitgaan überhaupt nog te vermelden. Ze verwachten er altijd zoveel van hè. En om ze dan iedere keer weer te moeten teleurstellen, dat hakt erin, hoor.
Dat het ergste voorbij is, weet je zodra je weer zin krijgt in Nobody's Wife. Eigenlijk kun je dat natuurlijk niet meer horen, maar op zulke momenten moet het even. En dan hard meebrullen natuurlijk. Wat mijn buurvrouw er ooit, toen het weer eens zover was, toe deed overgaan om een kaartje in de bus te stoppen met de tekst: 'Nobody's Wife: niet goed genoeg gehoord voor een tien, maar een acht zeker.' Waarmee ook mijn laatste restje liefdesverdriet smolt, als sneeuw voor de zon.

ps: dames, heeft u een favoriet liefdesverdrietliedje? mail het me.