Brommermannetje

Je hebt ook mannetjes op brommers. Het is een soort apart. Ze hebben altijd fietstassen, nooit leuke, maar lelijke door weer en wind verkleurde. Hun brommers zijn gezichtsloze tweedehandjes die zich helemaal aan de andere kant bevinden van het hippe scooter spectrum. Daar hangen ze dan zo'n beetje op, ingezakt. Hun bolle rug straalt berusting uit en op hun gezicht hebben ze een soortgelijke uitdrukking. Kort van stuk zijn ze; lange mannen zie je zelden op zo'n tuffertje - alsof dat verboden is. Ze zijn vaak wat ouder, maar hoe oud is niet te zeggen. Ze bevinden zich ergens in dat ondefinieerbare veld tussen middelbare leeftijd en gewoon oud. Soms hebben ze hengels bij zich. Visssen en het brommermannetje, dat gaat goed samen.
Zo zie je ze tijden niet, zo zie je er twee op één dag. Ze lijken zoveel op elkaar, dat je je afvraagt of ze 't hebben afgesproken. Net als bij het grijze permanentje, of het beige jack, dat nationale uniform van de bejaarde.
Maar het brommermannetje zou nou juist nooit iets afspreken over zijn uiterlijk, die weet niet eens dat hij een uiterlijk hééft. Geeft niks. In tegendeel. Misschien is het wel een pluspunt. Het pluspunt van het brommermannetje.